Zoden aan de dijk, verhalen van het AZC

Welkom, bij een frisse start van dit blog. Bij een blog schrijven hebben we meestal de pretentie dat we iets te vertellen hebben. Eerlijk gezegd weerhield de volgende vraag me lange tijd van het blog schrijven: wat lever ik nu echt voor interessante bijdrage?
Zoden aan de dijk zetten: een bijdrage leveren van serieuze betekenis.
Wie zet er echt zoden aan de dijk? Wat zijn de zoden en wat is de dijk? Twijfel jij wel eens aan je bijdrage?
Het gekke is dat ik juist er zeer van overtuigd ben dat mensen die kleine dingen doen met vertrouwen, veel zoden aan de dijk zetten!

Ik neem je mee naar het AZC. Vanuit Heidebeek gaan we daar 1 middag per week heen. Ook de studenten van DTS gaan 1 middag per week. Daar ontmoeten we mensen die in de wachtkamer van het leven zitten. Sommigen zitten er al 2,5 jaar. Anderen 3 maanden.

Een Afghaans gezin, vader, moeder en 2 kinderen wonen in een caravan. Mensen vertrouwen is niet makkelijk voor hen. Inmiddels mag ik binnenkomen als vriend. Ze zijn over de bergen komen vluchten. De kinderen vertellen me verhalen dat ze veel gelopen hebben. Door zoveel verschillende landen. Hun voeten deden zo zeer. De kinderen vertellen, want zij hebben in de korte tijd dat ze nu in Nederland zijn al Nederlands geleerd. En het meisje is zo blij dat ze naar school mag. Hier leert ze lezen en schrijven en rekenen! In Afghanistan mocht ze niet naar buiten...
Op een gegeven moment pakt vaders een naaimachine en begint in een korte tijd een prachtige bloem te maken op een lap stof. Zijn dochter helpt met vertalen en ze doet de draad door de naald.

Een bungalow met Iraanse en Afghaanse mensen. De afvoer zit verstopt, al een paar dagen. De afwas wordt bij de buren gedaan. Vandaag komt iemand het ontstoppen. Veel brokken komen eruit, etensresten, sigarettenpeukjes en niet meer te definiëren andere dingen. En dan de geur die vrijkomt...
Ik deel dit beeld met de vrouwen: Je hart mag weer gaan stromen met Jezus. Hij haalt de bitterheid, de verwonding, de vloeken, de teleurstelling, de bezorgdheid, de pijn, de afwijzing uit ons hart. Hij heeft geen tijdelijke oplossing bedacht. Hij herstelt echt ons leven! Hij vernieuwt het. Hij is Zelf onze weg gegaan en de verantwoordelijkheid op Zich genomen. Hoe heeft hij dat gedaan? Hij is door de hel gegaan en weer opgestaan! De Bijbel gaat open: Jesaja 40: 'Hoor, een stem roept: Baan voor de Heer een weg door de woestijn, effen in de wildernis een pad voor onze God'. Bemoedigd nemen we afscheid.

Amsterdam, de Vluchtkerk. Twee meisjes van 20 uit Eritrea zijn daar beland. Ik ken ze van het AZC. Ik zoek ze op. Wat kan ik doen? Geen idee. Ik weet alleen maar dat ik erheen moet en dat ze moeten weten dat ze nog steeds belangrijk zijn. Griella, mijn voormalige huisgenote uit Zwolle, komt ook op de fiets langs en samen komen we op het idee om ze mee uit eten te nemen naar een Ethiopisch restaurant. We lachen en genieten en we zien ze ontspannen. 'Dit was de beste dag sinds lange tijd'. Als ik wegga bidden we samen en lezen we een stukje uit de Bijbel. Zij zijn 'youth with a mission' en hebben het zo nodig om bemoedigd en gezien te worden.
Er moeten nog veel hobbels genomen worden en het lijkt ook wel of het geen zoden aan de dijk zet. In de vluchtkerk gaat je hoofd er ook niet beter op werken.

Een paar duizend mensen die honger hebben en een jongetje met 5 broden en 2 vissen. Geen zoden aan de dijk. Maar dan geeft hij het aan een aantal mannen en zij brengen het bij Jezus. Een indrukwekkend verhaal: Jezus dankt zijn Vader ervoor, zegent het en breekt het in duizenden stukken. Meer dan genoeg. Iedereen krijgt te eten en er is overvloed!

Zoden aan de dijk? Ik geloof dat mensen in het AZC zoden aan de dijk zetten. Niet altijd voor het oog zichtbaar. Maar als gebroken mensen weer gaan zingen, maakt dat verschil voor de eeuwigheid. Dat is een bijdrage van serieuze betekenis.
Nog steeds geen uitzicht. Maar er klinkt wél een lied, de Geest is er, woorden van Leven worden gesproken, aanbidding is er en Jezus is mét hen in de wachtkamer. Een heerlijke, krachtige geur wordt verspreid. Heb je die wel eens geroken? Het bemoedigt vandaag. En morgen? Wéér een lied.

En binnenkort wéér een blog!