raften op de Nijl!
Door: alita scholtens
Blijf op de hoogte en volg Alita
12 Mei 2009 | Oeganda, Jinja
Dag allemaal!
De laatste week in Uganda is ingegaan! Dat betekent dat we aan het afronden en afscheid nemen zijn. Als team kijken we er weer naar uit om naar Zwitserland te gaan. Elke dag is intensief door de counseling die we doen. Gelukkig hebben we een teamleider die haar prioriteiten weet te stellen en soms rijden we eerst even langs een supermarkt om chocola te halen ter bemoediging vooraf.
Het voortdurend optrekken met elkaar is trouwens erg gezellig, maar ook intensief. In het begin was het zoeken. Mensen uit allemaal verschillende landen met allemaal verschillende moedertaal en cultuur. Het leek wel of we elkaar nooit begrepen en hadden snel misverstanden. Maar de laatste weken kunnen we erg goed grappen maken met en over elkaar en dat is het teken dat we elkaar zijn gaan waarderen. Zo heb ik te horen gekregen dat ik vaak hardop tegen mezelf praat en dat ik erg grappig ben. Het is altijd fijn als anderen het ook gaan inzien:-)
Ik las in de landelijke krant dat het aantal HIV besmette mensen in Uganda weer gegroeid is. Ja, ook hier heb ik kunnen lezen over de mexicaanse griep, maar als je zo dagelijks in een leven vol HIV virus zit, komt zulke informatie toch wat anders binnen.
Waarom komt iedereen ineens in actie als dat mexicaanse virus zich verspreid, terwijl hier dagelijks mensen doodgaan als gevolg van een virus door gebrek aan informatie en educatie? Er zijn zoveel kinderen zonder vader en moeder! Afgelopen zondag zag ik in een meisje van 3 jaar. Ze had wonden op haar arm en ze deed haar jurk omhoog en plaste op de grond. Vervolgens ging ze met haar handen daarin en daarna aan haar wond. Ze keek heel uitdagend. Kinderen keerden zich van haar af. En mijn hart brak ongeveer. Wie is hier verantwoordelijk? Wie leert dit meisje zelfrespect? Wie leert dit meisje gevaar te zien? Wie houdt er van dit meisje? Ik had geen schoon water en pleisters bij me. En ik voelde me zo machteloos.
In de bijbel las ik wel vaak dat Gods hart uitgaat naar weduwen en wezen. Dat Hij een God is van recht en dat Hij naar hen hoort. Maar bij die wezen en hun dagelijks leven kon ik me nooit zoveel realiteit voorstellen. Maar nu, ja, het is hier enorme realiteit. Terwijl dit nog een land is waar 'vrede' is. In het westen zijn we zo gewend aan bescherming door de overheid of door instanties, door rechten en wetten. Maar hier is me een ding wel duidelijk geworden: bescherming is luxe en hier schijnbaar ver te zoeken.En ik weet: ook in Nederland kan er zomaar een auto in het publiek rijden. Of kun je te horen krijgen dat je kanker hebt.
Wat is veiligheid en wat is bescherming? Wat is dat? Zoveel vragen!
Pas sprak pastor Jabel in zijn kerk over Petrus, die wist dat hij de volgende dag zou sterven.'s Nachts sliep hij tussen de bewakers. Hij sliep! Die rust heeft God voor ons. Voor mij betekent het dat God me weer rechtzet, met beide benen op de grond. Alles wat mij raakt, zal eerste Hem raken. Hij is de beschermer. Ik kan veilig slapen.
De ontmoetingen die we hebben met mensen, blijven bijzonder. De verhalen die ze delen, kost ons veel energie om naar te luisteren (laat staan om te leven, denk ik wel eens). Maar nu we hier een paar weken zijn en echt vaker ontmoetingen met dezelfde mensen kunnen hebben, zien we dat hun ogen meer hoop gaan uitstralen.Hierdoor komen ze als persoon meer in beeld. En dat is zo bemoedigend als ze zichzelf weer gaan waarderen. Dat zet een hele andere cirkel in beweging.
Dinsdag 5 mei hebben we de dag van ons leven gehad en Uganda van een andere kant mogen ontdekken. We zijn wezen raften op de Nijl! Het was echt een resort waar vooral veel westerlingen te vinden zijn. Dit moet je ongeveer gedaan hebben als je in Uganda bent. Hier is namelijk de bron van de Nijl die helemaal tot in Egypte doorgaat. We dachten een relaxed teamuitje te hebben. Vanaf minuut 1 wisten we dat we in een avontuur beland waren. De rivier de Nijl is een wildstromende rivier met grote golven en rotsen. We kregen een training wat we moesten doen als we zouden omslaan. Na de intructies liet de trainer ook de gewoon de boot omslaan en lagen we proestend en paniekerig in de Nijl. De enige die echt plezier had was hij. Maar door dit alles waren we gelijk ontgroend en hadden we erg veel plezier deze dag. Lekker zemmen en meegenomen worden door de stroom.Aankomen op een eiland en dan de lunch klaar te zien staan. De prachtige vogels en natuur, zoals je alleen maar op plaatjes ziet. Er waren ongeveer 6 boten deze dag en heel veel kleine reddingsboten. Het was erg goed beveiligd en we kregen een goede training. "Als je die roeispaan nog 1 keer loslaat, sla ik je in je gezicht'& 'Wees niet timide, maar agressief naar de golven, anders nemen de golven de controle over en dan komen we hier niet levend uit.' Kijk dat is nog eens taal waar je 'groot' van wordt. Kanoen bij Hattem is natuurlijk ook leuk, maar dit is, hoe zal ik het zeggen,...zo echt.
En last but not least, de warme douche! Na 5 weken koude douches was dat ongeveer het heerlijkste wat ik kon bedenken! Wist even niet meer hoe ik de kraan moest uitdraaien...
Dinsdag 19 mei vliegen we terug en woensdag 20 mei komen we aan.
In Zwitserland kan ik ook weer wat foto's plaatsen!
lieve groet, alita
ps, ik heb hier in een cafe twee erg moedige nederlandse meisjes ontmoet. Zij hebben niet alleen de vragen gesteld, maar proberen ook een antwoord te zijn op de nood hier in Uganda. Kijk eens op hun prachtige website www.homesweethomeuganda.nl
De laatste week in Uganda is ingegaan! Dat betekent dat we aan het afronden en afscheid nemen zijn. Als team kijken we er weer naar uit om naar Zwitserland te gaan. Elke dag is intensief door de counseling die we doen. Gelukkig hebben we een teamleider die haar prioriteiten weet te stellen en soms rijden we eerst even langs een supermarkt om chocola te halen ter bemoediging vooraf.
Het voortdurend optrekken met elkaar is trouwens erg gezellig, maar ook intensief. In het begin was het zoeken. Mensen uit allemaal verschillende landen met allemaal verschillende moedertaal en cultuur. Het leek wel of we elkaar nooit begrepen en hadden snel misverstanden. Maar de laatste weken kunnen we erg goed grappen maken met en over elkaar en dat is het teken dat we elkaar zijn gaan waarderen. Zo heb ik te horen gekregen dat ik vaak hardop tegen mezelf praat en dat ik erg grappig ben. Het is altijd fijn als anderen het ook gaan inzien:-)
Ik las in de landelijke krant dat het aantal HIV besmette mensen in Uganda weer gegroeid is. Ja, ook hier heb ik kunnen lezen over de mexicaanse griep, maar als je zo dagelijks in een leven vol HIV virus zit, komt zulke informatie toch wat anders binnen.
Waarom komt iedereen ineens in actie als dat mexicaanse virus zich verspreid, terwijl hier dagelijks mensen doodgaan als gevolg van een virus door gebrek aan informatie en educatie? Er zijn zoveel kinderen zonder vader en moeder! Afgelopen zondag zag ik in een meisje van 3 jaar. Ze had wonden op haar arm en ze deed haar jurk omhoog en plaste op de grond. Vervolgens ging ze met haar handen daarin en daarna aan haar wond. Ze keek heel uitdagend. Kinderen keerden zich van haar af. En mijn hart brak ongeveer. Wie is hier verantwoordelijk? Wie leert dit meisje zelfrespect? Wie leert dit meisje gevaar te zien? Wie houdt er van dit meisje? Ik had geen schoon water en pleisters bij me. En ik voelde me zo machteloos.
In de bijbel las ik wel vaak dat Gods hart uitgaat naar weduwen en wezen. Dat Hij een God is van recht en dat Hij naar hen hoort. Maar bij die wezen en hun dagelijks leven kon ik me nooit zoveel realiteit voorstellen. Maar nu, ja, het is hier enorme realiteit. Terwijl dit nog een land is waar 'vrede' is. In het westen zijn we zo gewend aan bescherming door de overheid of door instanties, door rechten en wetten. Maar hier is me een ding wel duidelijk geworden: bescherming is luxe en hier schijnbaar ver te zoeken.En ik weet: ook in Nederland kan er zomaar een auto in het publiek rijden. Of kun je te horen krijgen dat je kanker hebt.
Wat is veiligheid en wat is bescherming? Wat is dat? Zoveel vragen!
Pas sprak pastor Jabel in zijn kerk over Petrus, die wist dat hij de volgende dag zou sterven.'s Nachts sliep hij tussen de bewakers. Hij sliep! Die rust heeft God voor ons. Voor mij betekent het dat God me weer rechtzet, met beide benen op de grond. Alles wat mij raakt, zal eerste Hem raken. Hij is de beschermer. Ik kan veilig slapen.
De ontmoetingen die we hebben met mensen, blijven bijzonder. De verhalen die ze delen, kost ons veel energie om naar te luisteren (laat staan om te leven, denk ik wel eens). Maar nu we hier een paar weken zijn en echt vaker ontmoetingen met dezelfde mensen kunnen hebben, zien we dat hun ogen meer hoop gaan uitstralen.Hierdoor komen ze als persoon meer in beeld. En dat is zo bemoedigend als ze zichzelf weer gaan waarderen. Dat zet een hele andere cirkel in beweging.
Dinsdag 5 mei hebben we de dag van ons leven gehad en Uganda van een andere kant mogen ontdekken. We zijn wezen raften op de Nijl! Het was echt een resort waar vooral veel westerlingen te vinden zijn. Dit moet je ongeveer gedaan hebben als je in Uganda bent. Hier is namelijk de bron van de Nijl die helemaal tot in Egypte doorgaat. We dachten een relaxed teamuitje te hebben. Vanaf minuut 1 wisten we dat we in een avontuur beland waren. De rivier de Nijl is een wildstromende rivier met grote golven en rotsen. We kregen een training wat we moesten doen als we zouden omslaan. Na de intructies liet de trainer ook de gewoon de boot omslaan en lagen we proestend en paniekerig in de Nijl. De enige die echt plezier had was hij. Maar door dit alles waren we gelijk ontgroend en hadden we erg veel plezier deze dag. Lekker zemmen en meegenomen worden door de stroom.Aankomen op een eiland en dan de lunch klaar te zien staan. De prachtige vogels en natuur, zoals je alleen maar op plaatjes ziet. Er waren ongeveer 6 boten deze dag en heel veel kleine reddingsboten. Het was erg goed beveiligd en we kregen een goede training. "Als je die roeispaan nog 1 keer loslaat, sla ik je in je gezicht'& 'Wees niet timide, maar agressief naar de golven, anders nemen de golven de controle over en dan komen we hier niet levend uit.' Kijk dat is nog eens taal waar je 'groot' van wordt. Kanoen bij Hattem is natuurlijk ook leuk, maar dit is, hoe zal ik het zeggen,...zo echt.
En last but not least, de warme douche! Na 5 weken koude douches was dat ongeveer het heerlijkste wat ik kon bedenken! Wist even niet meer hoe ik de kraan moest uitdraaien...
Dinsdag 19 mei vliegen we terug en woensdag 20 mei komen we aan.
In Zwitserland kan ik ook weer wat foto's plaatsen!
lieve groet, alita
ps, ik heb hier in een cafe twee erg moedige nederlandse meisjes ontmoet. Zij hebben niet alleen de vragen gesteld, maar proberen ook een antwoord te zijn op de nood hier in Uganda. Kijk eens op hun prachtige website www.homesweethomeuganda.nl
-
12 Mei 2009 - 13:07
Pa S.:
Lieve dochter van ons, wat beleef je toch ontzaglijk veel. En wat blijf je toch heerlijk nuchter hollands. We zijn en blijven trots op je.
Ja, dat virus he? HIV is verschrikkelijk en verwoest levens van honderdduizenden. En wij in Nederland maar bang zijn voor die Mexicaanse virus. Vergeleken met wat jij daar meemaakt is dit "peanuts" Een arts schreef in het ND: We moeten in Nederland nog iets uitvinden tegen de overwaardering: Een anti-hypevirus. En zo is het maar net.
Voor de komende dagen wensen wij/ik jou heel veel gezondheid naar lichaam en ziel. We zien je hopenlijk spoedig in Nederland terug
Ik schreef wij/ik want ma is op vakantie in Limburg.
Je pa
-
12 Mei 2009 - 14:46
Barbara:
Lieve Alita,
Wat een indrukwekkende verhalen, er is veel leed op de wereld. Maar inderdaad ook in Nederland, al is dat op een heel andere manier.
Gaaf dat je ook erg geniet, heerlijk zeg.
Nog een goede tijd en kom veilig weer terug he!
(Ik wordt oud, dat zei mn moeder ook altijd vroeger...:)
Veel liefs, Barbara -
13 Mei 2009 - 06:51
Gretha:
Wat blijf je inderdaad met veel vragen zitten, als je ziet hoe het leven is in een ontwikkelingsland. Fijn dat God jullie inzet. Er is gebed nodig voor deze mensen en kinderen. En laten we onze rijkdommen delen met hen. -
13 Mei 2009 - 07:11
Gert:
En wat moet je dan.... kan me zo voorstellen; wie is er verantwoordelijk voor dit meisje, wie gaat er aan het werk, die doet er wat, doet iemand wel wat???????!!!!
Je staat er middenin en dat doet wat met je.
Bid en hoop, EN vertrouw dat je gaat ontdekken wat je met deze ervaring/beelden/vragen mag gaan doen.
Goed dat je ook nog een andere kant van Uganda hebt gezien. Anders zou het land alleen bestaan uit HIV enzo.
Zorg dat je niet aggressief wordt op de golven in de IJssel.
He. lieve groeten, kom je nog langs voor je gaat, het was maar zo kort je in de buurt te hebben..
GBANR
-
13 Mei 2009 - 16:11
Catrien:
jaaa, ik ben er weer, nu jij nog! xxx -
13 Mei 2009 - 17:02
Corina:
Wow, laatste week alweer. Bijzonder om te lezen!
Groetjes Corina -
15 Mei 2009 - 17:46
KlaasJan:
Lieve zus,
Gek idee dat je bijna al weer terug komt, naar mijn gevoel was je ook nog maar net weg. Ik hou het nu kort. Kijk uit naar de verhalen.
Hier gaat het leven door. We twee weken geleden naar Disney in Parijs geweest met ons gezin een week op vakantie. Dit ter ere van ons a.s. 20 jarig huwelijk (2 juni) Disney een verzonnen wereld waarin iedereen blij is. Een nep wereld, leuk om even in te wezen. Een soort droom. Wat een schril contrast met die aids wezen in Uganda. Ik kan me voorstellen dat je hart brak toen je dat meisje zag. En je onmacht... Gelukkig hebben we een machtige God, zoals je schreef, Hij voelt ook de pijn/verdriet.
Dikke kussen van alle meiden hier. En van je broer KJ XX -
19 Mei 2009 - 06:02
Evelien:
Grote groet vanuit Zuid Afrika! Ik heb je gevonden zoals je ziet...
Errug leuk je te ontmoeten in Oeganda.
Het is goed om weer thuis te zijn...heel goed zelfs :-)
Goede reis terug!
Liefs,
Evelien -
19 Mei 2009 - 07:36
Griëlla:
De Nijl................ kun je daarop raften? Tof! Een paar honderd (duizend?) kilometer verderop kun je lekker rustig zeilen op de neil, ook een aanrader :-)
Het is heerlijk om je verhalen te lezen, dankjewel! -
25 Mei 2009 - 16:06
Adeleida:
Hoi Alita, Ik had jou ook al gevonde. Grappig om te lezen over de plumbline. heel herkenbaar:). Grappig dat je nu al iets kan zeggen over mij. Heb je de Meyer briggs test gedaan? Ik vind je een gezellige meid en het erg leuk om je te ontmoeten. Groetjes Adeleida
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
