Tijd van afscheid
Door: alita scholtens
Blijf op de hoogte en volg Alita
15 Februari 2008 | Nederland, Amsterdam
Beste allemaal!
Het einde van onze reis komt alweer in zicht!
Nog een ruime week en we vertrekken naar Singapore. We zullen dit weekend naar een beroemd oud dorpje gaan, 6 uur rijden hier vandaan, en daar een paar dagen blijven voor evaluatie.
Wat hebben we het steeds goed gehad! Een goede gezondheid, goede accommodaties, veel behulpzame mensen. Zoveel kansen om meer over deze cultuur te leren, gewoon door er in te bewegen en ontmoetingen. En we hebben ook zoveel directe leiding van God ontvangen hierin.
Na de cursus Engels konden we 1 dag rusten. Op dinsdag hebben we ons opgesplitst in 2 groepen en zijn we op reis gegaan naar het platteland. We gingen naar 2 verschillende dorpen. Hier bleven we voor 5 dagen om het nieuwjaar te vieren. Dit feest is, net als Pasen bij ons, afhankelijk van de stand van de maan. Begin februari is vrij normaal. Ze houden er niet echt een andere jaartelling op na, maar voor dit land begint dan pas echt het jaar 2008, vertelden ze mij.
Het was weer zo'n film. Er is zo'n ander tempo en atmosfeer in een dorp. Misschien wel te vergelijken met de jaren 1930/40 in Nederland. We waren te gast bij een familie, waarvan we de dochter uit de stad Kunming kennen.
Het gezin bestond uit: oma, vader en moeder, 3 dochters met man en kinderen. Ik heb het zelf als heel natuurlijk ervaren dat een gezin waarmee je samenwoont meerdere generaties kan bevatten. De vaardigheden die je op het platteland nodig hebt leer je zo gemakkelijk van de oudere gezinsleden.
Op oudejaarsdag is het, volgens mij, traditioneel 'slachtdag' . De ganzen en kippen werden uit hun hokken gehaald en voor het huis de keel doorgestoken en kaalgeplukt. 's Avonds lag het prachtig gebarbecued op ons bord. De kinderen stonden er gewoon met hun neus bovenop, terwijl oudere vrouwen met behoorlijke handigheid de nekken van deze lieve diertjes braken...1 ding geleerd: vlees komt hier niet van de C1000!
Verder is het gewoonte om samen met nog meer familieleden een maaltijd te hebben en televisie te kijken. Maar helaas had een vrachtwagen aan het begin van de avond de plaatselijke kabel kapot getrokken, waardoor dit laatste niet doorging. Onze familie besloot om 22.00 uur het licht uit te doen en te gaan slapen...Wij vonden dit helemaal niet erg. Om 24.00 uur werd er bij de buren echter nog wel feest gevierd.
Maar nieuwjaarsdag is echt DE feestdag. De mensen van dit land kunnen makkelijk meer dan 100 uur per week werken, maar met nieuwjaar legt iedereen zijn werk neer. De dag begint traditioneel om 9.00 uur met een LUNCH. (wat klopt hier niet?), klaargemaakt door de heer des huizes.
De gehele dag wordt er vuurwerk afgestoken. Kinderen krijgen hier ook echt enorme vrijheden om met aanstekers te lopen en experimenten uit te voeren.
Iedereen kwam naar het huis waar wij verbleven, om voor ons een dans uit te voeren. Het was echt zo uniek en kleurrijk. De mannen en vrouwen droegen namelijk traditioneel klederdracht.
In de middag werden we uitgenodigd om de kleren van de vrouwen aan te trekken. Hierdoor ontstond echt een leuk contact, want met woorden konden we niet echt communiceren.
's Avonds was het weer danstijd en werden ook wij gevraagd iets te doen. We besloten om een aantal opwekkingsliederen te zingen en zo een zegen uit te zingen over deze bewoners.
De grootste uitdaging was de wc: Deze was buiten, een hok van 1 bij 1,5 meter en een langwerpig gat in de grond. Het vroeg wel wat moed, met name midden in de nacht. Er was namelijk geen licht en het was vaak ijskoud. 1 voordeel: we hoefden nooit door te trekken.
Zaterdagochtend zijn we weer vroeg weggegaan en kwamen we als teams weer bij elkaar in de stad. Erg leuk om elkaars foto's te bekijken en verhalen te horen.
Zondag gingen we naar een samenkomst van het international fellowship. Hier hebben we een Nederlander ontmoet die al 12 jaar in dit land werkt onder onbereikte bevolkingsgroepen. Het was zo bemoedigend om zijn verhalen te horen. Dat God echt heel trouw is als je in gehoorzaamheid stappen met Hem onderneemt en in vertrouwen dingen loslaat.
En afgelopen dagen hebben we weer veel leuke cafés van binnen gezien. De universiteiten zijn nu dicht, maar in de cafés kun je Engelssprekende mensen ontmoeten. We hebben vooral veel Europeanen ontmoet en gesproken. Dat is erg leuk, want het werkt erg verbroederend om elkaar in het verre oosten te ontmoeten. Het is leuk om verhalen te horen en discussies samen te hebben. Het heeft ons echt veel kostbare momenten opgeleverd. (letterlijk en figuurlijk).
Ik ga weer spullen pakken, want we vertrekken morgen weer vroeg.
Tot gauw!
Groet,
Alita
Het einde van onze reis komt alweer in zicht!
Nog een ruime week en we vertrekken naar Singapore. We zullen dit weekend naar een beroemd oud dorpje gaan, 6 uur rijden hier vandaan, en daar een paar dagen blijven voor evaluatie.
Wat hebben we het steeds goed gehad! Een goede gezondheid, goede accommodaties, veel behulpzame mensen. Zoveel kansen om meer over deze cultuur te leren, gewoon door er in te bewegen en ontmoetingen. En we hebben ook zoveel directe leiding van God ontvangen hierin.
Na de cursus Engels konden we 1 dag rusten. Op dinsdag hebben we ons opgesplitst in 2 groepen en zijn we op reis gegaan naar het platteland. We gingen naar 2 verschillende dorpen. Hier bleven we voor 5 dagen om het nieuwjaar te vieren. Dit feest is, net als Pasen bij ons, afhankelijk van de stand van de maan. Begin februari is vrij normaal. Ze houden er niet echt een andere jaartelling op na, maar voor dit land begint dan pas echt het jaar 2008, vertelden ze mij.
Het was weer zo'n film. Er is zo'n ander tempo en atmosfeer in een dorp. Misschien wel te vergelijken met de jaren 1930/40 in Nederland. We waren te gast bij een familie, waarvan we de dochter uit de stad Kunming kennen.
Het gezin bestond uit: oma, vader en moeder, 3 dochters met man en kinderen. Ik heb het zelf als heel natuurlijk ervaren dat een gezin waarmee je samenwoont meerdere generaties kan bevatten. De vaardigheden die je op het platteland nodig hebt leer je zo gemakkelijk van de oudere gezinsleden.
Op oudejaarsdag is het, volgens mij, traditioneel 'slachtdag' . De ganzen en kippen werden uit hun hokken gehaald en voor het huis de keel doorgestoken en kaalgeplukt. 's Avonds lag het prachtig gebarbecued op ons bord. De kinderen stonden er gewoon met hun neus bovenop, terwijl oudere vrouwen met behoorlijke handigheid de nekken van deze lieve diertjes braken...1 ding geleerd: vlees komt hier niet van de C1000!
Verder is het gewoonte om samen met nog meer familieleden een maaltijd te hebben en televisie te kijken. Maar helaas had een vrachtwagen aan het begin van de avond de plaatselijke kabel kapot getrokken, waardoor dit laatste niet doorging. Onze familie besloot om 22.00 uur het licht uit te doen en te gaan slapen...Wij vonden dit helemaal niet erg. Om 24.00 uur werd er bij de buren echter nog wel feest gevierd.
Maar nieuwjaarsdag is echt DE feestdag. De mensen van dit land kunnen makkelijk meer dan 100 uur per week werken, maar met nieuwjaar legt iedereen zijn werk neer. De dag begint traditioneel om 9.00 uur met een LUNCH. (wat klopt hier niet?), klaargemaakt door de heer des huizes.
De gehele dag wordt er vuurwerk afgestoken. Kinderen krijgen hier ook echt enorme vrijheden om met aanstekers te lopen en experimenten uit te voeren.
Iedereen kwam naar het huis waar wij verbleven, om voor ons een dans uit te voeren. Het was echt zo uniek en kleurrijk. De mannen en vrouwen droegen namelijk traditioneel klederdracht.
In de middag werden we uitgenodigd om de kleren van de vrouwen aan te trekken. Hierdoor ontstond echt een leuk contact, want met woorden konden we niet echt communiceren.
's Avonds was het weer danstijd en werden ook wij gevraagd iets te doen. We besloten om een aantal opwekkingsliederen te zingen en zo een zegen uit te zingen over deze bewoners.
De grootste uitdaging was de wc: Deze was buiten, een hok van 1 bij 1,5 meter en een langwerpig gat in de grond. Het vroeg wel wat moed, met name midden in de nacht. Er was namelijk geen licht en het was vaak ijskoud. 1 voordeel: we hoefden nooit door te trekken.
Zaterdagochtend zijn we weer vroeg weggegaan en kwamen we als teams weer bij elkaar in de stad. Erg leuk om elkaars foto's te bekijken en verhalen te horen.
Zondag gingen we naar een samenkomst van het international fellowship. Hier hebben we een Nederlander ontmoet die al 12 jaar in dit land werkt onder onbereikte bevolkingsgroepen. Het was zo bemoedigend om zijn verhalen te horen. Dat God echt heel trouw is als je in gehoorzaamheid stappen met Hem onderneemt en in vertrouwen dingen loslaat.
En afgelopen dagen hebben we weer veel leuke cafés van binnen gezien. De universiteiten zijn nu dicht, maar in de cafés kun je Engelssprekende mensen ontmoeten. We hebben vooral veel Europeanen ontmoet en gesproken. Dat is erg leuk, want het werkt erg verbroederend om elkaar in het verre oosten te ontmoeten. Het is leuk om verhalen te horen en discussies samen te hebben. Het heeft ons echt veel kostbare momenten opgeleverd. (letterlijk en figuurlijk).
Ik ga weer spullen pakken, want we vertrekken morgen weer vroeg.
Tot gauw!
Groet,
Alita
-
15 Februari 2008 - 13:26
Brenda:
Wow wat mooi allemaal. Ik vind het bijzonder hoe jij daar over praat. Het lijkt allemaal zo goed te gaan en dat terwijl je er van te voren best tegenop zag om ubehaupt dts te gaan doen. Gaaf dat God zo werkt! Sterkte met afscheid nemen. Dat vraagt ook weer veel loslaten. Als jullie weggaan blijft God!
Dikke knuffel Brenda -
16 Februari 2008 - 11:34
Pa En Ma:
Het gaat wonderlijk goed he, daar aan de andere kant van de wereld.
Wonderlijk, omdat je van te voren niet weet wat je te wachten staat. En als het dan zo goed gaat, dan sta je verwonderd he?
Meisje van ons, we wensen je ook verder alles goeds toe. Weet dat het gebed van ons je blijvend vergezeld.
Gode bevolen.
Pa -
18 Februari 2008 - 17:00
Liesbeth:
Hoi Alita, wat een heerlijke verhalen weer! Leuk om je zo enthousiast erover te zien vertellen! Ik wil je veel succes en sterkte wensen met al het afscheid nemen! Fijn dat je God zo dichtbij mag ervaren steeds en dat je daar ook zo over wilt vertellen! Geniet nog van je laatste weken her en der (maar steeds met Hem) en tot gauw! Groetjes, Liesbeth!! -
18 Februari 2008 - 17:51
FW:
Hoi Aliet,
Al een paar weken niet op je site gekeken, maar wel in gedachten erg met je bezig geweest. Ik lees nu de laatste twee berichten, en raak gelijk in jubelstemming! Wat is God toch groot!!! Zelf denk ik de laatste tijd vaak aan dat verhaal van de wonderbaarlijke spijziging. De tekortkomingen van ons mensen (slechts 5 broden en 2 visjes) kan God maken tot een grote overvloed. Ik zie dit ook terug komen in jouw verhaal over Jericho. God doet het grote werk, en wij mogen achter Hem aan en 'meewerken'. Mooi dat je dat van zo dichtbij mag meemaken!
Neem deze ervaringen maar mee, daar zal je in de toekomst nog veel aan hebben.
Sterkte met de laatste loodjes, en ik hoop je weer een keer in levende lijve terug te mogen zien. En dan wil ik ALLE verhalen horen.
Groetjes, FW -
18 Februari 2008 - 19:18
Klaas Jan:
Lieve zus,
Heerlijk om weer wat van je te lezen. Wat een cultuur verschillen met ons rijke westerlingen. En jij past je schijnbaar moeiteloos aan de cultuur van nekomdraaien en eten maar met de gans, aan. Ik sta toch versteld van je.
Zelf had ik niet het besef dat je alweer zo snel terug zou komen. Sterkte bij het afscheid nemen. Ik kijk uit naar je terug komst om samen met jou nog eens een mooie duinwandeling te maken. (ook leuk)
Gisteren ontmoette ik jou en mijn ome Cor en tante Celia. De laatste vroeg mij jou speciaal per email te groeten. Ze leest je verhalen maar terug mailen is nog een stap te ver. Bij deze de hartelijke groeten.
Vanuit de media begreep ik wel dat nieuw jaar vieren in China echt een familie traditie is waardoor veel chinezen aan het reizen slaan. Lijkt me echt heel apart om dit mee te maken.
Fijn dat de gezondheid van jou en je groep goed is.
We blijven voor je bidden,
Zowel door onze bloedband en door het bloed van Christus voel ik mij met jou verbonden.
Ook dikke zoenen van alle meiden,
liefs,
je broer KlaasJan -
18 Februari 2008 - 20:19
Freek:
Hoi zus,
Ik begin je nu onderhand te missen. Heerlijk om te horen dat je het zo fijn hebt, goed om te weten dat het nog maar even duurt voordat ik je weer kan knuffelen.
Heel veel dikke knuffels en een super zoen!
Freek -
19 Februari 2008 - 12:59
Mjet:
Hee Aliet,
nog maar eventjes dus! Héél erg leuk om de foto's te bekijken, vooral dat lachende meisje, erg mooi. En jij in klederdracht! Schitterend. Ik verheug me er ook weer op je deze lente weer te mogen begroeten hoor, ondanks dat het wel duidelijk is dat je je prima vermaakt :-)
Liefs
Mj -
19 Februari 2008 - 20:23
Roos:
Hee Aliet, Mooie foto's heb je gemaakt! Heb je die mooie jurk aangeschaft? Inclusief muts staat die je heel goed! Fijn te horen dat het je zo goed gaat. Ik ben benieuwd verder naar je! Tot al best snel! Rozemarijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
